محرم

قیامت بی حسین غوغا ندارد ? شفاعت بی حسین معنا ندارد

حسینی باش که در محشر نگویند ? چرا پرونده ات امضاء ندارد

بار بگشایید اینجا کربلاست ، آب و خاکش با دل و جان آشناست
تا قیامت کربلا ماتم سراست ، حضرت مهدی ?حسان? صاحب عزاست

دیباچه ی عشق و عاشقی باز شود ، دلها همه آماده ی پرواز شود
با بوی محرم الحرام تو حسین ، ایام عزا و غصه آغاز شود

دلم دریاچه ی غم شد دوباره ، قد آیینه ها خم شد دوباره
صدای سنج و دمام اومد از دور ، بخون ای دل محرم شد دوباره

عالم همه قطره و دریاست حسین ، خوبان همه بنده و مولاست حسین

ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش ، از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز ، دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند
ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین ، بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

همواره تجسم قیام است حسین ، در سینة عاشقان، پیام است حسین
در دفتر شعر ما، ردیف است هنوز ، دل چسب‌ترین شعر کلام است حسین

آبروی حسین به کهکشان می ارزد ، یک موی حسین بر دو جهان می ارزد 

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست ، گفتا که حسین بیش از آن می ارزد

عالم همه محو گل رخسار حسین است ، ذرات جهان درعجب از کار حسین است

دانی که چرا خانه ی حق گشته سیه پوش ، یعنی که خدای تو عزادار حسین است