به عشق تو

نیمه شب اواره و بی حس و حال ...در سرم سودای جامی بی زوال... پرسه ای اغاز کردیم در خیال... دل به یاد اورد ایام وصال... از جدایی یک دو سالی می گذشت... یک دو سال از عمر رفت و بر نگشت ...دل به یاد اورد اول بار را... خاطرات اولین دیدار را ...همچو رازی مبهم و سر بسته بود...چون من از تکرار او هم خسته بود... امد و هم اشیان شد با من او ...همنشین و همزبان شد با من او... خسته جان بودم که جان شد با من او... ناتوان بود و توان شد با من او ...دامنش شد خوابگاه خستگی... این چنین اغاز شد دلبستگی ...وای از ان شب زنده داری تا سحر... وای از ان عشقی که با او شد به سر... مست او بودم ز دنیا بی خبر ...دم به دم این عشق می شد بیشتر... امد و در خلوتم دمساز شد ...گفتگوها بین ما اغاز شد... گفتمش در عشق پابرجاست دل... گر گشایی چشم دل زیباست دل... دل زعشق روی تو حیران شده... در پی عشق تو سرگردان شده ...گفت در عشقت وفادارم بدان ...من تو را بس دوست می دارم بدان... با تو شادی می شود غم های من... با تو زیبا می شود فردای من... گفتمش عشقت به دل افزون شده... دل ز جادوی رخت افسون شده... بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش... طعم بوسه از سرم برد عقل و هوش... روزگار اما وفا با ما نداشت ...طاقت خوشبختی ما را نداشت... اخر این قصه هجران بود و بس... حسرت و رنج فراوان بود وبس... یار ما را از جدایی غم نبود... در غمش مجنون عاشق کم نبود... با من دیوانه پیمان ساده بست... ساده هم ان عهد و پیمان را شکست... بی خبر پیمان یاری را گسست... این خبر ناگاه پشتم را شکست... ان کبوتر عاقبت از بند رست رفت... و با دلدار دیگر عهد بست... بخت بد بین وصل او قسمت نشد... این گدا مشمول ان رحمت نشد... عاشقان را خوشدلی تقدیر نیست... با چنین تقدیر بد تدبیر نیست... اخر اتش زد دل دیوانه را... سوخت بی پروا پر پروانه را... عشق من از من گذشتی خوش گذر... بعد از این حتی تو اسمم را مبر... اخر این یک بار از من بشنو پند... بر من و بر روزگارم دل مبند... عاشقی را دیر فهمیدی چه زود... عشق دیرینت گسسته تار و پود... گر چه اب رفته باز اید به رود ...ماهی بیچاره اما مرده بود... بعد از این هم اشیانت هر کس است ...باش با او یاد تو ما را بس است